Resmin Dokunması

Öz

14-19. yüzyıllar arasında özellikle Kuzey Avrupa’dan başlayarak tüm Avrupa’ya yayılan “tapestry” geleneği tekstil sanatıiçinde
son derece önemli ve ayrıcalıklıbir yere sahiptir. Tekstillerin baştacıolarak kabul edilen tapestryler gücün, zenginliğin sembolleri
ve bir statü göstergesi niteliğine sahiptir. Avrupa kiliselerinin ve saraylarının en önemli iç mekân dekorasyon unsuru olan
tapestrylere sahip olma ayrıcalığısadece varlıklıkişiler ve özellikle kraliyet ailesine aittir. Siparişlere ve mimariye bağlıolarak son
derece büyük ebatlarda, tek parça ya da birden çok parçadan oluşan setler halinde üretilmişlerdir. Genellikle figüratif özelliklere
sahip olan kompozisyonlar, av sahneleri, manzara, alegorik tasvirler, dinsel ve mitolojik konulardan oluşmaktadır. Avrupa’nın
birçok bölgesinde üretim merkezleri olan tapestryler 15-18. yüzyılda altın çağınıyaşamıştır. Önemli üretim merkezleri arasında
Flandra, Arras, Brüksel, Tournai, Gobelins, Beauvais ve Aubosson atölyeleri bulunmaktadır.
19. yüzyıldan itibaren sanayi devrimi ile birlikte önemini vegücünü kaybeden tapestry üretimi giderek kaybolmuştur. Yüzyılın
sonlarında William Morris’in öncülük ettiği Art&Crafts (Sanat ve Zanaat) hareketitapestry üretiminin yeniden canlanmasına
önemli katkısağlamıştır. Avangard ve modernizmin getirdiği modern sanatın hareketlerine bağlıolarak ortaya çıkan değişim
sürecinde, tapestry geleneği dönemin öncü sanatçılarının dikkatini çeker ve sanatçılar tablolarınıtapestry tekniğinde dokutmaya
başlar.  İşlev ve amaç bakımından tapestry geleneğinden kopmuşolsalar da bu dokumalar 20. yüzyılın tapestrylerini
oluşturmaktadır. Bu makalede, geleneksel tapestrylerin değişim süreci, nedenleri, amaçlarıve sonuçlarının tartışılmasıve
değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.