2023 Genel Seçimlerinde Sosyal Medyada Siyasal İletişim: Liderlerin X Kullanımı
Öz
Dijitalleşmenin getirdiği anında ve hızlı etkileşim siyasi parti ve liderlerin seçmeniyle olan iletişimine de sirayet etmektedir. Dijitalleşmenin sunduğu bu etkileşim gücü hem siyasi liderlerin hem de seçmenlerin bu ortamı etkin bir şekilde kullanmalarına neden olmaktadır. Bu perspektif doğrultusunda oluşturulan çalışmanın kavramsal çerçevesini yeni iletişim teknolojileri ile dönüşüme uğrayan medya, siyasal iletişim ve seçmen üçgeni oluşturmaktadır. İçerik analizi ile gerçekleştirilen araştırmada 2023 Genel Seçimi Cumhurbaşkanı adaylarının X kullanımları incelenmiştir. Araştırma, 7-29 Mayıs tarihleri arasında iki aday tarafından X üzerinden paylaşılan içeriklerin analizini kapsamaktadır. Araştırmanın sonucu, Cumhurbaşkanı adayı Kemal Kılıçdaroğlu’nun etkileşim değerinin daha yüksek olduğunu gösterirken diğer aday Recep Tayyip Erdoğan’ın içeriklerinin seçmen tarafından daha fazla cevaplandığı tespit edilmiştir. Araştırmada on ana tema belirlenmiş olup, her iki adayın sekiz ana temada benzer konularda paylaşımlarda bulundukları tespit edilmiştir. Kemal Kılıçdaroğlu genel sorunlar üzerinden vaatlerini paylaşırken, Recep Tayyip Erdoğan’ın geçmişte yapılan hizmetleri referans göstererek vaatlerini paylaştığı tespit edilen bir başka konudur. Son olarak, Recep Tayyip Erdoğan uzun yazılı içerikler tercih ederken, Kemal Kılıçdaroğlu’nun kısa yazılı içerikleri ve video içerikleri tercih ettiği tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
Atabek, Ü. (2020). Twitter'da Yerel Siyasal İletişim: Türkiye'de İki Farklı Tarz. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi(33), 32-54.
Atkinson, J. D., McWan, B., White, J., & Hoque, R. (2023). Alternative Media & Mainstream Politics: The Case of Mediated Political Fusion. Digital Journalism, 11(5), 797-812.
Aytac, U. (2024). Digital Domination: Social Media and Contestatory Democracy. Political Studies, 72(1), 6-25.
Aziz, A. (2013). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayınları.
Baltacı, A. (2018 ). Nitel Araştırmalarda Örnekleme Yöntemleri ve Örnek Hacmi Sorunsalı Üzerine Kavramsal Bir İnceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231- 274.
Berkioğlu, O., & Bal, E. (2014). Siyasal Reklamcılık: 30 Mart Yerel Seçimleri Araştırması. Konya: Literatürk Academica.
Bossetta, M., & Schmøkel, R. (2023). Cross-Platform Emotions and Audience Engagement in Social Media Political Campaigning: Comparing Candidates’ Facebook and Instagram Images in the 2020 US Election. 40(1), pp. 48-68.
Castells, M. (2016). İletişim Gücü. (E. Kılıç, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Creswell, J. W. (2023). Nitel Araştırma Yöntemleri-Beş Yaklaşıma göre Nitel Araştırma ve Araştırma Deseni. (M. Bütün, S. Demir, Dü, & M. Bütün, Çev.) Ankara: Siyasal Kitabevi.
Çakır, H., & Tufan, S. (2016). Siyasal İletişim Sürecinde Sosyal Medya: Türkiye'de Siyasi Liderlerin Intagram Kullanım Pratikleri Üzerine Bir İnceleme. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 30(41), 27-28.
Köseoğlu, Y., & Al, H. (2013). Bir Siyasal Propaganda Aracı Olarak Sosyal Medya. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(3), 103-125.
Kışlalı, A. T. (2010). Siyaset Bilimi. İstanbul: İmge Kitabevi.
Kılıçaslan, E. Ç. (2008). Siyasal İletişim İdeoloji ve Medya İlişkisi. Kriter Yayınevi.
Metin, O., & Ünal, Ş. (2022). İçerik Analizi Tekniği: İletişim Bilimlerinde ve Sosyolojide Doktora Tezlerinde Kullanımı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(2), 273-294.
Montúfar-Calle, Á., Atarama-Rojas, T., & Saavedra-Chau, G. (2022). The Political Activity Analysis in Social Media During the First Electoral Round of the 2021 General Elections in Peru. Revista de Comunicación , 21(1), 273-292.
Mutlu, E. (2004). İletişim Sözlüğü. Ankara: Bilim-Sanat Yayınları.
Neubaum, G., & Lane, D. S. (2023). Nevertheless, It Persists: Political Self-Effects in The Context of Persistent Social Media. Journal of Media Psychology: Theories, Methods, and Applications.
Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi; Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma. Eskişehir OSmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(11), 323-343.
Sezgin, A. S. (2014). Siyasal İletişimde Hitabetin Değişen Boyutu:. S. Kavoğlu içinde, Sosyal Medya Siyaseti, Teoriden Uygulamaya Siyasal İletişim (s. 209-220). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Sharma, N., & Sivakumar, G. (2023). Social Media, Political Discourse and the 2019 Elections in India: Journalits' Perspectives on the Changing Role of the Mainstream Media in Setting the Political Agenda. Global Media and Communication, 19(2), 185-205.
Snoussi, T., Lassoued, K., & Abidi, S. (2023). "Live to 'Survive': Womend and Digital Political Communication in Tunisia. Information, Communication & Society, 1-19.
Subekti, D., Mutiarin, D., & Nurmandi, A. (2023). Political Communication in Social Media: A Biblometrics Analysis. Studies in Media and Communication, 11(6), 299-313.
Turan, İ. (1976). Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış. İstanbul: Der Yayınları.
Vergeer, M. (2017). Adopting, Networking, and Communicating on Twitter: A Cross- National Comparative Analysis. Social Science Computer Review, 35(6), 698-712.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2018). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yavaşgel, E. (2004). Siyasal İLetişim Kavramlar ve Ardındakiler. Ankara: Babil Yayınları.
Yengin, D. (2019). Teknoloji Bağımlılığı Olarak Dijital Bağımlılık. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 9(2), 130-144.
Yin, R. K. (2009). Case Study Research: Design and Method. Thousand Oaks: CA: Sage.
Zebib, C. (2022). Political Communication through the Prism of Social Media: How are Lebanese Political Parties Using Facebook in Electoral Campaigns. Jurnal Komunikasi: Malaysian Journal of Communication, 38(2), 87-106.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.