Doksanüç Muhaceretinde Gümülcine

Öz

93 Harbi olarak nitelenen 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşıbüyük kayıpların yanısıra önemli bir göç sorununu da beraberinde
getirmiştir. Rus ilerleyişi ve istilâsıkarşısında binlerce insan yerini yurdunu bırakarak göç etmek zorunda kalmışbu da yeni bir
felâkete yol açmıştır. Açlık, soğuk ve hastalık gibi faktörler sefaletin boyutlarınıiyice arttırmıştır. Rus ve Bulgar saldırılarının halen
devam ettiği bu ortamda OsmanlıDevleti elindeki sınırlıimkânlarla muhacirlere destek olmaya çalışmıştır. Ekmek, giysi gibi temel
ihtiyaçlardan bile yoksun olan bu insanların her şeyden önce hayatta kalabilmeleri için yardımlar yapılmıştır. Çalışmamıza konu
olan Gümülcine de, bu dönemde muhacirlerin sığındıklarıgeçici iskân bölgelerinden birisi olmuştur. Burada muhacirlerin temel
ihtiyaçlarıkarşılanmaya çalışılırken hastane, yetimhane gibi ihtiyaç duyulan bazıdüzenlemeler de yapılmıştır. Ancak sayının
çokluğu, salgın hastalıklar, mevsim şartlarıve yokluk gibi faktörler onlarıfazlasıyla etkilemişve kalıcıçare olarak iskân sorunlarını
çözmek için yeni yollar aranmaya başlanmıştır.