Yabancı Uyruklu Üniversite Öğrencileri Arasında Kültürleşme ve Kültürleşme Stratejileri

Şükrü BALCI, Nesrin ÖĞÜT

Öz


ÖZ

İnsanlar geçmişten günümüze farklı toplumlar ve bireylerle çeşitli nedenlerle temasta bulunmuşlardır. Bu tür temaslar özellikle, küreselleşmeyle birlikte büyük artış göstermiştir. İletişim, ulaşım ve ekonomi alanındaki hızlı gelişim ve değişimler, farklı toplumlar ve kültürler arasındaki etkileşimi artırmıştır. Bireyler kendi ülkesinden farklı bir ülkeye ekonomik ve eğitim amaçlı göç etmektedir. Ayrıca AB’nin son yıllarda “öğrenci değişim programları” kapsamında gerçekleştirdiği uygulamalar, ülkeler arası öğrenci değişimini önemli ölçüde artırmıştır. Yaşanan bu gelişmelere paralel olarak her yıl, giderek artan sayıda uluslararası öğrenci ülkemizdeki üniversitelere kaydolmaktadır. Uluslararası öğrenciler, özellikle de kendi bölgelerinden farklı bir kültüre aniden adapte olurlarsa, büyük psikolojik ve sosyokültürel değişimler yaşamakta ve çalışma baskısı, sosyal uyum ve yeni çevreye yabancı olma gibi çeşitli zorluklarla karşılaşabilmektedir. Yabancı öğrencilerin kültürleşme tutumlarının bilinmesi bu zorlukların aşılmasında önemli referans olacaktır. Ancak kültürleşme tutumlarına ilişkin yapılmış yeterli çalışma bulunmamaktadır. İşte bu çalışmada Barry (2001) tarafından geliştirilen Doğu Asya Kültürleşme Ölçeği (EAAM)  kullanılarak,   Selçuk, Necmettin Erbakan ve Konya Teknik Üniversitelerinde eğitim gören yabancı öğrencilerin kültürleşme tutumları mercek altına alınmıştır. Saha araştırması yönteminin esas alındığı çalışmada veriler; 232 katılımcıdan yüz yüze anket tekniğiyle toplanmıştır. Araştırma sonucunda katılımcıların en çok tercih ettiği kültürleşme stratejisinin bütünleşme olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, Asimilasyon, Bütünleşme ile pozitif yönde anlamlı ilişkilidir. Marjinalleşme ile Bütünleşme arasında negatif anlamlı korelasyon dikkat çekmektedir. Müslümanlar Bütünleşme, Hıristiyanlar ise Marjinalleşme stratejisine verdikleri önem bakımından daha yüksek ortalamalara sahiptirler. Türkiye’yi daha önce ziyaret edenlerin Asimilasyon, Ayrışma ve Bütünleşme yönelimli kültürleşme strateji değerleri, ziyaret etmeyenlere nazaran daha yüksektir. Bir başka anlatımla öğrenci olmadan önce Türkiye’yi ziyaret eden yabancı uyruklu üniversite öğrencileri, bir taraftan kendi kültürlerini devam ettirmeyip, ev sahibi toplumun kültürünü benimserken; aynı zamanda hem orijinal kültürlerini sürdürme hem de ev sahibi toplumla etkileşimde bulunma çabası taşımaktadırlar. Ayrıca Türkiye dışında farklı bir ülkeyi ziyaret edenlerin, etmeyenlere göre, kendi kültürünü devam ettirmeyip, gittiği ülkenin kültürünü benimsemekte ya da kendi özgün kültürlerini sürdürüp, yabancı ülke toplumuyla etkileşime girmeyi çok fazla istememektedir.

Anahtar Kelimeler


Kültürleşme, kültürleşme stratejileri, yabancı uyruklu üniversite öğrencisi, saha araştırması

Tam Metin:

PDF

Referanslar


Kaynakça

Aliyev, R. (2011). Farklı Kültürlerden Gelen Yüksek Öğretim Öğrencilerinin Eğitim Ortamlarındaki İlk Etkileşim Algılarının ve Kültürlenme Düzeylerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Balcı, Ş., & Öğüt, N. (2018). Kültürlerarsı Etkililik Düzeyinin Bazı Belirleyicileri: Konya Örneğinde Saha Araştırması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11 (5), 498-509.

Balta, E. E. (2018). Çocuk Kitaplarında Mülteciler ve Kültürleşme Stratejileri. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 17 (2), 487-498.

Barry, D.-T. (2001). Development of a New Scale for Measuring Acculturation:The East Asian Acculturation Measure (EAAM). Journal of Immigrant Health, 3 (4), 193-197.

Berry, J. W. (2001). A Psychology of Immigration. Journal of Social Issues, 57 (3), 615-631.

Berry, J. W. (2005). Acculturation: Living successfully in two cultures. International Journal of Intercultural Relations, 29, 697–712.

Berry, J. W. (2008). Globalisation and acculturation. International Journal of Intercultural Relations, 32, 328–336.

Berry, J. W. (2009). A critique of critical acculturation. International Journal of Intercultural Relations, 33, 361–371.

Berry, J. W., Power, S., Young, M., & Bujaki, M. (1989). Acculturation Attitudes in Plural Societies. Applied Psychology: An International Review, 38 (2), 185-206.

Berry, J., Phinney, J., Sam, D., & Vedder, P. (2006). Immigrant Youth: Acculturation, Identity,and Adaptation. Applied Psychology: An Internatıonal Review, 55 (3), 303-332.

Gülnar, B. & Balcı, Ş. (2010). Televizyon İzleme Motivasyonları ve Kültürleşme: Yabancı Uyruklu Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 28, 447-483.

Gülnar, B. & Balcı, Ş. (2011). Yeni Medya ve Kültürleşen Toplum. Konya: LiteraTürk Yayınları.

Güngör, D. (2014). İkinci Kuşak Avrupalı Türklerde Psikolojik Entegrasyon ve Uyum: Çift Boyutlu Kültürleşme Temelinde Karşılaştırmalı Bir Derleme . Türk Psikoloji Yazıları, 17 (34), 16-31.

Kağıtçıbaşı, Ç. (2014). Sonsöz Kültürleşme ve Aile İlişkileri. Türk Psikoloji Yazıları, 17 (34), 120-127.

Kılıçoğlu, G., Acat, M., & Karadağ, E. (2015). İngiltere’deki Türk Öğrencilerin Kültürleşme Tercihleri ve Bu Tercihlerin Okula Aidiyet Duygusuyla İlişkisi. Sosyoloji Dergisi, 3/ 30,1, 195-225.

Kosic, A. (2002). Acculturation Attitudes, Need for Cognitive Closure, and Adaptation of Immigrants, The Journal of Social Psychology.142:2, 179-201.

Kosic, A. (2004). Acculturation strategies, coping process and acculturative stress. Scandinavian Journal of Psychology, 45, 269–278.

Kuo, S. -F., Chang, W. -Y., Chang, L.-I., Chou, Y.-H., & Chen, C.-M. (2013). The development and psychometric testing of East Asian Acculturation Scale among Asian immigrant women in Taiwan. Ethnicity & Health, 18:1, 18-33.

Lueck , K., & Wilson, M. (2010). Acculturative stress in Asian immigrants: The impact of social and linguistic factors. International Journal of Intercultural Relations, 34 ,47–57.

Mohanty, J., Choo, H., & Chokkanathan, S. (2018). The acculturation experiences of Asian immigrants in Singapore. Asian Population Studies, 14, 2, 153–171.

Ngwira, F., Mapoma, H., Hong, J., Sariyo, S., & Kondowe, W. (2015). Intercultural Communication Competence and Acculturation among International Students in Central China. Intercultural Communication Studies, XXIV(2),61-83.

Penbek, Ş., Yurdakul , D., & Cerit, A. (2009). Intercultural Communication Competence : A Study About the Intercultural Sensitivity of University Students Based on Their Education and International Experiences. A Paper Presented European and Mediterranean Conference on Information Systems 2009 (EMCIS2009). July 13‐14 2009, Crowne Plaza Hotel, İzmir.

Redfield, R., Linton, R., & Herskovits, M. (1936). Memorandum for the Study of Acculturation. American Anthropologist, 38, 149-152.

Sam, D., & Berry, J. (2016). Acculturation: When Individuals and Groups of Different Cultural Backgrounds Meet. Perspectives on Psychological Science , 5(4) 472–481,

Saygın, S., & Hasta, D. (2018). Göç, Kültürleşme ve Uyum. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 10(3):302-323.

Sevim, N., Eroglu Hall, E., & Abu-Rayya, H. (2016). The Role of Religion and Acculturation in the Consumer Ethnocentrism of Turkish Immigrants in Germany. Religions, 7, 29.

Wang, Y. (2006). Internet use among Chinese students and its implication for cross-cultural adaptation. Unpublished Doctoral Dissertation, The College of Communication and Information of Kent State University.

Ying, Y., & Liese, L. H. (1990). Initial Adaptation of Taiwan Foreign Students to the United States: The Impact of Prearrivai Variables. American Journal of Community Psychology, 18 (6), 825-845.

Yu, W., & Wang, S. (2011). An Investigation into the Acculturation Strategies Of Chinese Students in Germany. Intercultural Communication Studies, XX: 2,190-210.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.