Türkiye’nin ‘De Facto’ Döviz Kuru Rejiminin Belirlenmesi
Öz
‘De facto-De jure’ uyuşmazlığını eleştiren ve ülkelerin kur rejimlerini sınıflandıran çalışmalar 1979 yılında başlamış ve halen önemini korumaktadır. Önde gelen çalışmaların sonuçları arasındaki uyumsuzluklar, araştırmacıları kur rejim esnekliğini belirleyen yeni modeller üzerine çalışmaya itmektedir. Bu modellerden biri de 2008 yılında Frankel ve Wei tarafından önerilmiştir. Bu çalışmada Frankel ve Wei (2008) tarafından ortaya konulan model kullanılarak; Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası (TCMB) tarafından resmi olarak açıklanan döviz kuru rejimi (de jure) ile uygulanan döviz kuru rejimi (de facto) arasında farklılığın olup olmadığı, diğer bir ifadeyle dalgalanma korkusu nedeniyle farklı bir döviz kuru rejimine yönelim olup olmadığı araştırılmıştır. Ülkelerin kurlara müdahalesinin nedenini “dalgalanma korkusu” olarak açıklayan Calvo ve Reinhart’a (2002) göre, bağımsız döviz kuru uygulandığını ilan eden ülkelerin aslında kurlardaki dalgalanmalardan çekindiklerini ve fiili olarak sabit kur veya ara rejimli uygulamalara yöneldiklerini ifade etmektedir. Özellikle düşük kredibilite, ani duruş sorunu, ilk günah problemi, yüksek dolarizasyon, döviz kurlarından fiyatlara geçiş etkisi, güvenirlik sorunu ve finansal piyasalarla kısıtlı bütünleşme gibi problemlerle karşılaşacağını düşünen ülkelerin parasal otoriteleri dalgalanma korkusu nedeniyle döviz kurundaki büyük dalgalanmalara duyarsız kalamayarak, döviz piyasasına fiili olarak müdahalede bulunmaktadır. Çalışmada araştırma dönemi 2003-2017 yıllarını kapsamakta olup, elde edilen bulgulara göre, araştırma dönemi boyunca Türkiye’de dört farklı ‘de facto’ kur rejimi uygulandığı ortaya çıkmıştır. Belirlenen alt dönemler için model uygulanmış ve döviz piyasasında baskıyı temsil eden EMP değişkenin katsayısına bağlı olarak ülkenin döviz kuru rejiminin esnekliği belirlenmeye çalışılmıştır. EMP değişkenin her dönemde anlamlı çıkması, fiilen sabit kur rejimi uygulanmadığının kesin bir göstergesiyken; EMP katsayılarının düşük çıkması fiilen ara rejim uygulamasının olduğunu ifade etmekdir. Bu sonuçlar, 2003-2017 döneminde fiilen ara rejim uygulandığını göstermekte olup, Calvo ve Reinhart (2002) tarafından ortaya konulan “dalgalanma korkusu” kavramını desteklerken, Fischer (2001) tarafından önerilen “iki kutupluluk” hipotezini reddetmektedir. Ayrıca EMP sonuçları dikkate alındığında, ABD Merkez Bankası Fed’in yeni dönem politikalarıyla birlikte Türkiye’nin 2014 yılından sonra daha katı bir kur rejim uygulamasına geçtiği analiz sonuçlarından açıkça görülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
Akkaya, Y., & Gurkaynak, R. (2012). Cari açık, bütçe dengesi, finansal istikrar ve para politikası: Heyecanlı bir dönemin izi. İktisat İşletme ve Finans, 27(315), 93-119.
Bai, J., & Perron, P. (1998). Estimating and testing linear models with multiple structural changes. Econometrica, 47-78.
Bai, J., & Perron, P. (2003). Computation and analysis of multiple structural change models. Journal of applied econometrics, 18(1), 1-22.
Benassy-Quere, A., Coeure, B., 2006. On the identification of De Facto currency pegs. Journal of the Japanese and International Economies, 20 (1), 112–127.
Bleaney, M., & Tian, M. (2014). Classifying exchange rate regimes by regression methods. University of Nottingham School of Economics Discussion Paper, (14/02).
Bofinger, P., & Wollmershäuser, T. (2003). Managed floating as a monetary policy strategy. Economics of Planning, 36(2), 81-109.
Bubula, M. A., & Ötker, M. I. (2002). The evolution of exchange rate regimes since 1990: evidence fromde facto policies (No. 2-155). International Monetary Fund.
Calvo, G. A., & Reinhart, C. M. (2002). Fear of floating. The Quarterly Journal of Economics, 117(2), 379-408.
Chiţu, L., Eichengreen, B., & Mehl, A. (2014). When did the dollar overtake sterling as the leading international currency? Evidence from the bond markets. Journal of Development Economics, 111, 225-245
Chow, G. C. (1960). Tests of equality between sets of coefficients in two linear regressions. Econometrica: Journal of the Econometric Society, 591-605.
Cohen, B. J., & Benney, T. M. (2014). What does the international currency system really look like?. Review of International Political Economy, 21(5), 1017-1041.
Collins, S. M. (1996). On becoming more flexible: exchange rate regimes in Latin America and the Caribbean. Journal of Development Economics, 51(1), 117-138.
Eichengreen, B., & Razo‐Garcia, R. (2013). How reliable are de facto exchange rate regime classifications?. International Journal of Finance & Economics,18(3), 216-239.
Fischer, S., 2001. Exchange rate regimes: Is the bipolar view correct? Distinguished lecture on economics in government. Journal of Economic Perspectives, 15 (2), 3–24
Frankel, J. A. (1999). No single currency regime is right for all countries or at all times (No. w7338). National Bureau of Economic Research.
Frankel, J. A., & Xie, D. (2009). Estimation of de facto flexibility parameter and basket weights in evolving exchange rate regimes (No. w15620). National Bureau of Economic Research.
Frankel, J., & Wei, S. J. (2008). Estimation of de facto exchange rate regimes: Synthesis of the techniques for inferring flexibility and basket weights. IMF Economic Review, 55(3), 384-416.
Frieden, J., Ghezzi, P., Stein, E., 2001. Politics and exchange rates: a cross country approach. In: Frieden, J., Stein, E. (Eds.), Politics and Exchange Rates: A Cross Country Approach to Latin America. Johns Hopkins Press, Baltimore.
Ghosh, A. R., Gulde, A. M., Ostry, J. D., & Wolf, H. C. (1997). Does the nominal exchange rate regime matter? (No. w5874). National Bureau of Economic Research.
Holden, P., Holden, M., & Suss, E. C. (1979). The determinants of exchange rate flexibility: an empirical investigation. The Review of Economics and Statistics, 327-333.
Ilzetzki, E., Reinhart, C. M., & Rogoff, K. S. (2011). The country chronologies and background material to exchange rate arrangements into the 21st century: Will the anchor currency hold. [Online] Available at personal. lse. ac. uk/ilzetzki/data/ERA-Country_ Chronologies_2011. pdf (accessed on January 15, 2016).
IMF. (2009). Revised System for the Classification of Exchange Rate Arrangements. [Online] Available at: https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2009/wp09211.pdf (accessed on January 25, 2017).
IMF. (2014). Annual Report on Exchange Arrangements and Exchange Restrictions. [Online] Available at: https://www.imf.org/external/pubs/nft/2014/areaers/ar2014.pdf (accessed on January 25, 2017).
International Monetary Fund, 1999. Exchange arrangements and currency convertibility: developments and issues. World Economic and Financial Surveys.
International Monetary Fund, 2003. Exchange arrangements and foreign exchange markets: developments and issues. World Economic and Financial Surveys.
İnan, E. A. (2002). Kur rejimi tercihi ve Türkiye. Bankacılık Dergisi, Şubat, 1-10.
Klein, M. W., & Marion, N. P. (1997). Explaining the duration of exchange-rate pegs. Journal of Development Economics, 54(2), 387-404.
Levy-Yeyati, E., Sturzenegger, F., 2005. Classifying exchange rate regimes: deeds vs. words. European Economic Review 49 (3), 1603–1635.
Masson, P. R. (2001). Exchange rate regime transitions. Journal of Development Economics, 64(2), 571-586.
Obstfeld, M., & Rogoff, K. (1995). The mirage of fixed exchange rates (No. w5191). National bureau of economic research.
Özçam, M. (2004). Döviz Kuru Politikaları ve Türkiye’de Döviz Kuru Oynaklığının Etkileşimleri. SPK, Araştırma Raporu. [Online] Available at: http://www.spk.gov.tr/yayingoster.aspx?yid=943&ct=f&action=displayfile (accessed on January 25, 2017).
Poirson, H. (2001). How do countries choose their exchange rate regime?. IMF Working Paper No. 01/46.
Reinhart, C. M. (2000). The mirage of floating exchange rates. The American Economic Review, 90(2), 65-70.
Reinhart, C. M., & Rogoff, K. S. (2004). The modern history of exchange rate arrangements: a reinterpretation. the Quarterly Journal of economics, 119(1), 1-48.
Slavov, S. (2011). De Jure versus De Facto Exchange Rate Regimes in Sub-Saharan Africa. IMF Working Papers, 1-27.
Von Hagen, J., & Zhou, J. (2009). Fear of floating and pegging: a simultaneous choice model of de jure and de facto exchange rate regimes in developing countries. Open Economies Review, 20(3), 293-315.
Yalciner, K.(2012). Uluslararası Finansman, Genişletilmiş 2. Baskı, Detay Yayıncılık.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.