EKOTURİZM GİRİŞİMCİLİĞİNİN BÖLGESEL KALKINMADAKİ ROLÜ
Öz
Birçok ekonomist ve davranış bilimci, toplumda girişimci rolünün politikacılar kadar etkili olacağını kabul etmektedirler. Girişimciler, yeni fikirleri ortaya sürmeleri ile ekonomik gelişmenin yolunu ellerinde tutarlar. Girişimcilerin yoğun bulunduğu sektörlerden birisi de turizmdir. Turizm ve turizm sektörü hızla gelişen girişimcilik alanlarının başında gelmektedir. Turizm, birçok ülke açısından Gayri Safi Milli Hâsılaya önemli bir katkı sağlayan ve bölgesel gelişme için önemli bir gelir aracı olarak görülmektedir. Gezmek ve seyahat etmek öncelikle para harcamayı gerektirdiğinden turizm, ülkeler açısından önemli bir döviz kaynağı ve istihdam olanağı yaratan bir alandır. Bu nedenle Turizm sektöründe gerçekleşen herhangi bir büyüme ülke ekonomilerini doğrudan etkilemektedir. Bu bağlamda turizmi çeşitlendirmek ve sürdürülebilirliğini sağlamak için turizm sektöründe yer alan ve gittikçe popüler hale gelmekte olan ekoturizme eğilmek gerekmektedir. Kitle turizmine bir tepki olarak 1990’’lı yıllarda gelişme gösteren ekoturizm kavramı, kırsal ve kültürel turizmin unsurlarını içermekte ve hassas doğal ve kültürel alanlarda geliştirilebilecek en uygun turizm türü olarak ifade edilmektedir. Kontrolsüz gelişen kitlesel turizm hareketinin çevre ve toplum üzerindeki tahribatları karşısında ekoturizm, sürdürülebilir gelişmenin sağlanmasında önemli bir araç olarak görülmektedir. Bu sürdürülebilir gelişme henüz bakir bir işletmecilik alanı olarak görülen ekoturizme yönelik ekoturizm girişimciliği ile gerçekleştirilecektir. Günümüzde turizm girişimcileri içerisinde kırsal girişimcilik ya da benzer bir ifade olan ekoturizm girişimciliğine ilgi gittikçe artmaktadır. Birçok ülke bölgesel gelişmeyi sağlamak için turizmin sürekliliğini ve devamlılığı amacıyla önemli çabalar sarf edilmektedir. Kıt kaynakları ile kalkınmak zorunda kalan gelişmekte olan ülkelerin özellikle kalkınma hamlelerinde bölge kavramı ölçek görevini üstlenmesi nedeniyle oldukça önem arz etmektedir. Ne var ki bölge kavramının tanımlanmasında ortak fikir, bölgenin bir coğrafi alan veya mekân olduğu ve böylece bu alan veya mekân hakkında bir bütün olarak önemli ifadelerin kullanılabileceği yönündedir. Bölgesel farklılık ise aynı ülkenin farklı yerlerinde görülen her türlü eşitsizlik olarak tanımlanmaktadır. Bu eşitsizliği ortadan kaldırmak için az gelişmiş bölgelerde gelişim için kullanılacak araçlardan biriside ekoturizmdir.
Bu çalışmanın amacı son yıllarda ülkemizde önemli bir girişimcilik türü olarak artış gösteren ekoturizm girişimciliğini incelemek ve bölgesel kalkınmaya etkisinin önemini vurgulamak amacıyla yapılmıştır. Bu bağlamda çalışmada genel olarak girişimcilik ve ekoturizm girişimciliği kavramları ile bölgesel kalkınma ve bölgesel kalkınmada ekoturizm girişimciliğinin rolü vurgulanarak, bölgesel kalkınma için ekoturizm girişimciliğinin faydaları ve öneriler sunulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
Altan, Şule (2006). “Türkiye’de Ekoturizm Uygulamaları ve Ekonomiye Katkıları”.Niğde: Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bahar, Ozan (2008). “Muğla Turizmin Türkiye Ekonomisi Açısından Yeri ve Önemi”, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 61-80.
BAKA (Batı Akdeniz Kalkınma Ajansı) (2012). Ekoturizm Sektör Raporu.
Gündüz, A.Y (1990), “Türkiye’de Bölgesel Dengesizlikleri Gidermeye Yönelik Politikalar”, Banka ve Ekonomik Yorumlar, 6.
Hallak, Rob, Brown, Graham ve Lindsay, Noel J. (2012). “The Place Identity-Performance Relationship Among TourismEntrepreneurs: A Scructural Equation Modelling Analysis”, Tourism Management, 33.
Hoover, M. E.ve Giarratani, F. (1993). “An Introduction to Regionel Economics: New York”, 3. Edition, Alfred A. Knopt, 243.
Kasalak, Murad A. (2014), “Ekoturizm Girişimcilerinin İnovasyona Yatkınlığının Ölçülmesi: Muğla Yöresinde Yer Alan Ekolojik Oteller Kapsamında Bir Alan Araştırması”, Konya: Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Klıne, Suzanne Carol (2007). “Parks, Recreatıon And Tourısm Management”, ABD: North Carolina State University Degree Of Doctor of Philosophy.
Krueger Jr, Norris F., D.Reilly, Michael ve Carsrud, Alan L. (2000). “Competing Models of Entrepreneurial Intentions”, Journal of Business Venturing, 15(5-6).
Kozak, Akoğlan Meryem ve Yılmaz, Gül Esra (2010). “Otel Yöneticilerinin İç Girişimcilik Algılamaları: Frigya Bölgesi Örneği,” Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(1).
Kuter, Nazan ve Ünal, H. Emre (2009). “Sürdürebilirlik Kapsamında Ekoturizmin Çevresel, Ekonomik ve Sosyo-Kültürel Etkileri.” Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi,9(2).
McGee, Jeffrey E., Peterson, Mark, Mueller, Stephen L. ve Sequeira Jennifer M. (2009)” Entrepreneurial Self-Efficacy: Refining The Measure. Enrepreneurshıp Theory And Practice”, Baylor University.
Taylor, David ve Walley, Liz (2003). “The Green Entrepreneur: Visionary, Maverick or Opportunist.” Manchester Metropolitan University Business School Working Paper Series .
Tekin, Mahmut (2009). “Girişimcilik Hayallerin Gerçeğe Dönüşümü”. Konya: Günay Ofset Matbaacılık.
Tutar, F. ve Demiral, M. (2007) , “Yerel Ekonomilerin Yerel Aktörleri: Bölgesel Kalkınma Ajansları”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, S(2).
Yeniçare, Elif (2012). “Kırsal Turizm Nedir ve Örnekler Üzerinde İrdelenmesi.” http://www.belgeler.com/blg/2kag/kirsal-turizm-peyzaj Erişim tarihi 14.11.2013.
Zurnacı, Nedim (2012). “Kırsal Turizmde; Girişimcilik ve Örgütlenme”. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(23).
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.