İŞGÜCÜ PİYASASI VE EĞİTİM PLANLAMASI İLİŞKİSİ: AMERİKA BİRLEŞİK DEVLETLERİ ÖRNEĞİ
Öz
Günümüzün hızla değişen üretim ilişkileri yapısında, istihdam ve eğitimin ilişkisi de boyut değiştirmektedir. Dördüncü Endüstriyel Devrimin etkileri, çalışma koşullarında da kendini hissettirmektedir. Sektörün mevcut ve gelecekteki beklentisini nicel ve nitel olarak karşılayacak işgücü temini, istihdam yaratmak kadar önemlidir. Bir yanda darboğazda bulunan nitelikli işgücü, diğer yanda doğru planlama eksikliğinden dolayı oluşan mutsuz işsiz kitleler, sadece bireysel değil toplumsal sıkıntıları da beraberinde getirmektedir. İstihdam edilecek bireylerin sayı ve nitelikleri ile bu bireyleri çalışma yaşamına kazandıracak son nokta olan eğitim sisteminin kontenjan ve müfredat olarak, işgücü piyasasının da ihtiyacını gözeterek tasarlanması önem arz eder. Bu gereksinimi karşılamak için, yakın zamana kadar kullanılan salt matematiksel ve ekonometrik modellerin işlevselliği ve doğru yanıt üretme yeterlilikleri soru işareti yarattığından, günümüzde terk edilerek, bunun yerine entegre bir işgücü piyasası bilgi sistemi sistemi kurulması tavsiye edilmeye başlanmıştır.
İnsangücü planlaması, ülkeler için doğru sayıda insanın, doğru meslek çeşitliliğinde, doğru niteliklerle, doğru yerde bulundurulmasıdır. Yaklaşımın özünde, işgücü piyasasına dâhil olan bireylerin cinsiyet, meslek dalı, eğitim düzeyi temellerinde gruplandırılması yer alır. İnsangücü planlanmasının çıktısı olan veriler, eğitim planlaması için, özellikle yükseköğretimde okul, bölüm ve kontenjan hesaplamalarına kaynak oluşturur. Belirlenen ekonomik hedeflere ulaşabilmek için, hangi mesleklerde, hangi özelliklerde ne kadar insangücüne ihtiyaç bulunduğunun hesaplanması “insangücü planlaması”; yapılan bu planlara göre, eğitim sisteminin gerekli nitelik ve niceliği üretebilmek için verilen hedefler dâhilinde planlanması da “eğitim planlaması” adını alır. Ancak eğitim planlaması sadece çalışabilir nüfus göz önüne alınarak yapılmaz. Her eğitim kademesi için, ihtiyaç duyan nüfus temel alınarak planlama yapılır. Ülkelerin siyasi, jeolojik ve demografik özellikleri birbirinden farklı olduğundan dolayı, her ülke için tek tip bir insangücü planlaması önerilemez. Bu nedenle öncelikle ülkelerin mevcut durumlarını doğru biçimde değerlendirmesi ve belirlemesi, sonrasında plan ve politika oluşturarak iyileştirme sağlamaya çalışması gerekmektedir. Bu çalışmada Amerika Birleşik Devletleri’ nde insangücü planlaması ile ilgili gerçekleştirilen faaliyetler ve bu faaliyetleri gerçekleştiren kurum olan İşgücü İstatistikleri Bürosunun süreçleri incelenmiştir. Yöntem olarak literatür tarama kullanılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
Adem, M. (2008). “Eğitim Planlaması”, Ankara: Ekinoks Yayınevi.
Argon, T., & Eren, A. ( 2004). “İnsan Kaynakları Yönetimi”. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Bardhan, A., Hicks, D. L., & Jaffee, D. (2011). “How responsive is higher education? The linkages between higher education and the labour market”. Applied Economics, 1239-1256.
Bartholomew, D. (2001). Encyclopedia of Operations Research & Management Science. “Manpower Planning”, 471-473. Springer Science and Business Media B.V.
Bureau of Labor Statistics. (2013, 07 10). “BLS Handbook of Methods”. Bureau of Labor Statistics: http://www.bls.gov/opub/hom/ adresinden alındı
Dohm, A., & Shniper, L. (2007, November). “Occupational Employment Projencitons to 2016”. Monthly Labor Review, 86-125.
Ender, R. (2015). “Kolay Gelsin Meslekler ve Mekanlar”. İstanbul: İletişim Yayınları.
Goldstein, H. (1966). “Projections of Manpower Requirements and Supply”. Industrial Relations Vol. 5 Issue 3, 17-27.
Gross, R. (1963). “The Teacher and the Taught”. New York: DellPublishing Company.
Harbison, F. (1967). “Educational Planning and Human Resource Development”. Paris: Unesco.
Hesapçıoğlu, M. (2001). “Türkiye' de Makro Düzeyde İnsan Kaynakları Planlaması”. Ankara: Anı Yayıncılık.
Hughes, G. (1993). “Projecting The Occupational Structure of Employment in OECD Countries”. Paris: OECD.
Lacey, T. A., & Wright, B. (2009, November ). “Occupational Emplaoyment Projections to 2018”. Monthly Labor Review, 82-123.
Levent, D. E. (2005). “Türkiye' de İnsan Kaynaklarının Geliştirilmesi ve Eğitim Planlaması”. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Neumark, D., Johnson, H., & Mejia, M. C. (2013). “Future Skill Shortages in the US Economy?” Economics of Education Review, 151-167.
Psacharopoulos, G. (1986). “Links Between Education and the Labour Market: a broader perspective”. European Journal of Education Vol: 21 No:4, 409-417.
Spak, G. T. (2013). Procedia-Social and Behavioral Sciences, 3235-3245.
Stager, D., & Meltz, N. M. (1976). “Manpower Planning in the Professions”.The Professions and Public Policy (s. 73-83). Toronto: University of Toronto Faculty of Law.
Şişman, M. (2006). “Eğitim Bilimine Giriş”. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Thie, H. J., Christian, J., Stafford, M., Yardley, R. J., & Schirmer, P. (2008). “Fiscally Informed Total Force Manpower”. California: RAND National Defense Research Institute.
Toossi, M. (2012). “Projections of the labor force to 2050: a visual essay”. Monthly Labor Review , 3-16.
Wyatt, I. (2010). “Evaluating the 1996-2006 Employment Projections”. Monthly Labor Review.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.