Kemanın Tarihsel Gelişim Süreci ve Eğitimci Yorumcular
Öz
Solo ve orkestra müziğinde kullanılan ve geçmişten bugüne büyük bir değişim ve gelişim içerisinde günümüze ulaşan yaylı
çalgıların en önemlilerinden biri de kemandır.
Ortaya çıkışıbakımından kemanın bir Rönasans dönemi çalgısıolduğu düşünülse de müzik tarihi içindeki bütün dönemlerde
kullanılmış, bu dönemler içinde yapısal, teknik ve edebiyatıaçısından kendi değişim ve dönüşüm süreçlerini en üst düzeyde
gerçekleştirmiştir.
Keman müziği rönasansdönemde ‘oluşmaya’ başlamış, barokdönemde ‘kendine özgü bir nitelik’ kazanmaya başlamış, klasik
dönemde ‘büyük ölçekli tür ve biçimlerine kavuşmuş’, romantikdönemde ‘duygusal anlatımın en yüksek en genişsınırlarına
dayanmış’, çağdaşdönemde ise ‘deneysel çalışmalarla yeni arayışevrelerinden geçerek’ günümüze ulaşmıştır (Uçan, 2005;130).
Kemanın yapısal ve teknik gelişimleri devam ederken, keman edebiyatına katkısağlayan besteciler yanında pek çok keman
pedagogu da yetişmiş, hepsi aynızamanda virtüöz olan öğrenciler yetiştirmişlerdir. O dönemde yayınladıklarımetot kitaplarıve
eserleri günümüz keman eğitiminde de halen temel kaynaklar olarak kullanılan bu eğitimci yorumculardan bazıları şunlardır;
Michel Pignolet de Monteclair, Francesco Geminiani (The Art of Playing on the Violin), Guiseppe Tartini, George Philippe
Telemann (Eşliksiz Keman İçin 12 Fantezi), Paganini (24 Kapris), Ferdinand David, Charles Auguste de Beriot (Metode de
Violin), Michel Corette (Mükemmel Keman Çalma Sanatı), Guiseppe Tartini, Giovanni Battista Viotti, Pierre Baillot (L’ Art du
Violin), Pierre Rode (24 caprices), Louis Spohr, Rodolphe Kreutzer (42 Etudes), Jacques-Fereol Mazas (Etudes Spéciales, Etudes
Brillantes ve Etudes d’Artistes), FederigoFiorillo (36 Caprices for Violin), Leopold Auer, Jan Hanus Sitt (100 Studies/Etudes),
Charles Dancla, Henry Schradieck (Schule der Violintechnik), Ivan Galamian (Princibles of Violin Playing and Teaching), Carl
Flesch (The Art of Violin Playing).
Bu,çalışmada; kemanın müzik dönemleri içerisindeki yapısal ve teknik gelişim süreci ile keman edebiyatına ve eğitimine
önemli katkılarıolan ünlü eğitimci yorumcular,,bunların yetiştirdikleri belli başlıöğrenciler ve basılıeğitim yayınlarınıkısa bir öz
halinde derlemek amaçlanmıştır.Bu amaçla, keman edebiyatının ve keman pedagojisinin günümüze kadar olan gelişiminin kısa bir
değerlendirilmesi yapılarak, çalışmanın eğitimcilere ve öğrencilere kaynak olarak sunulmasıhedeflenmiştir
çalgıların en önemlilerinden biri de kemandır.
Ortaya çıkışıbakımından kemanın bir Rönasans dönemi çalgısıolduğu düşünülse de müzik tarihi içindeki bütün dönemlerde
kullanılmış, bu dönemler içinde yapısal, teknik ve edebiyatıaçısından kendi değişim ve dönüşüm süreçlerini en üst düzeyde
gerçekleştirmiştir.
Keman müziği rönasansdönemde ‘oluşmaya’ başlamış, barokdönemde ‘kendine özgü bir nitelik’ kazanmaya başlamış, klasik
dönemde ‘büyük ölçekli tür ve biçimlerine kavuşmuş’, romantikdönemde ‘duygusal anlatımın en yüksek en genişsınırlarına
dayanmış’, çağdaşdönemde ise ‘deneysel çalışmalarla yeni arayışevrelerinden geçerek’ günümüze ulaşmıştır (Uçan, 2005;130).
Kemanın yapısal ve teknik gelişimleri devam ederken, keman edebiyatına katkısağlayan besteciler yanında pek çok keman
pedagogu da yetişmiş, hepsi aynızamanda virtüöz olan öğrenciler yetiştirmişlerdir. O dönemde yayınladıklarımetot kitaplarıve
eserleri günümüz keman eğitiminde de halen temel kaynaklar olarak kullanılan bu eğitimci yorumculardan bazıları şunlardır;
Michel Pignolet de Monteclair, Francesco Geminiani (The Art of Playing on the Violin), Guiseppe Tartini, George Philippe
Telemann (Eşliksiz Keman İçin 12 Fantezi), Paganini (24 Kapris), Ferdinand David, Charles Auguste de Beriot (Metode de
Violin), Michel Corette (Mükemmel Keman Çalma Sanatı), Guiseppe Tartini, Giovanni Battista Viotti, Pierre Baillot (L’ Art du
Violin), Pierre Rode (24 caprices), Louis Spohr, Rodolphe Kreutzer (42 Etudes), Jacques-Fereol Mazas (Etudes Spéciales, Etudes
Brillantes ve Etudes d’Artistes), FederigoFiorillo (36 Caprices for Violin), Leopold Auer, Jan Hanus Sitt (100 Studies/Etudes),
Charles Dancla, Henry Schradieck (Schule der Violintechnik), Ivan Galamian (Princibles of Violin Playing and Teaching), Carl
Flesch (The Art of Violin Playing).
Bu,çalışmada; kemanın müzik dönemleri içerisindeki yapısal ve teknik gelişim süreci ile keman edebiyatına ve eğitimine
önemli katkılarıolan ünlü eğitimci yorumcular,,bunların yetiştirdikleri belli başlıöğrenciler ve basılıeğitim yayınlarınıkısa bir öz
halinde derlemek amaçlanmıştır.Bu amaçla, keman edebiyatının ve keman pedagojisinin günümüze kadar olan gelişiminin kısa bir
değerlendirilmesi yapılarak, çalışmanın eğitimcilere ve öğrencilere kaynak olarak sunulmasıhedeflenmiştir
Tam Metin:
PDFRefback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.