Destinasyon Kişiliği ve Benlik Uyumunun Turistlerin Davranışsal Niyetleri Üzerine Etkisi
Öz
İnsan kişiliğine ait özellikler kişinin fiziksel yapısı, davranışları, inançları ve demografik özellikleri tarafından şekillendirilirken, marka kişiliğine ait özellikler tüketicinin markayla olan doğrudan ya da dolaylı teması tarafından oluşturulmaktadır. Markayla ilişkilendirilen kişilik, bu temaslar vasıtasıyla insanlara ait özelliklerin markaya atfedilmesi sonucu meydana gelmektedir. Tüketicilerin sahip olduğu ve “bir markanın, kullanıcısıyla ilişkilendirilen kişilik özelliklerin tümü” olarak tanımlanan imaja ait kişilik özellikleri, markayla ilişkilendirildiğinde marka kişiliği ortaya çıkmaktadır. Bu tanımdan yola çıkarak destinasyon kişiliği de “bir destinasyon ile bağdaştırılan insana ait karakteristik özelliklerin tümü” olarak tanımlanmaktadır. Bu araştırmada, öncelikle Konya’nın destinasyon kişiliği belirlenmiştir. Aaker (1997) tarafından oluşturulan ve destinasyon kişiliğinin belirlenmesinde ilk kez Ekinci ve Hosany (2006) tarafından tercih edilen Marka Kişiliği Ölçeği, Konya’nın kişilik yapısını belirlemek için kullanılmıştır. İkinci aşamada destinasyon kişiliğinin turistlerin davranışsal niyetleri üzerindeki etkisi belirlenmiştir. Son olarak, benlik uyumunun davranışsal niyetler üzerindeki etkisi regresyon analiziyle incelenmiştir.
Bu araştırmanın amacı, Konya’nın destinasyon kişiliği belirlemek, destinasyon kişiliği ve benlik uyumunun turistlerin davranışsal niyetleri üzerindeki etkisini tespit etmektedir. Araştırma 2017 yılında yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Konya’yı ziyaret etmiş olan 385 yerli ve yabancı turist oluşturmuştur. Araştırmada, veri toplama aracı olarak anket uygulaması tercih edilmiş ve elde edilen 422 anketten 385’inin analize uygun olduğu belirlenmiştir. Belirlenen hipotezlerin testi için SPSS programının 21.0 sürümü kullanılmıştır. Analizler sonucunda Konya’nın kişilik yapısı “heyecan, samimiyet ve yetkinlik” boyutları ile açıklanmıştır. Destinasyon kişiliği boyutlarından “samimiyet” olumlu izlenim edinme ve tavsiye etme niyeti üzerinde en fazla etkiye sahip olan boyuttur. “Yetkinlik” boyutu ise tekrar ziyaret etme niyeti üzerindeki en etkili boyut olmuştur. Tekrar ziyaret etme niyeti üzerinde en etkili benlik uyumu “ideal-sosyal benlik uyumu” iken olumlu izlenim edinme ve tavsiye etme niyeti üzerinde en etkili benlik uyumu türü “ideal benlik uyumu” olmuştur.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
Aaker, J. L. (1997). “Dimensions Of Brand Personality”, Journal Of Marketing Research, 34(3), s.347-356.
Aguılar Gomez, A., Guillen Y, Jesus M. ve Roman Villasenor, N. (2014). “Destination Brand Personality: An Application To Spanish Tourism”, International Journal Of Tourism Research, sayı: 18, s.210-219.
Ahn, T., Ekinci, Y Ve Li, G. (2013). “Self Congruence, Functional Congruence And Destination Choice”, Journal Of Business Research, sayı: 66, s.719-723.
Ajanovıc, E. ve Çizel, B. (2016). “Destination Brand Personality, Self-Congruity Theory And The Intention Visit A Destination”, Mediterranean Journal Of Humanities, 6(1), s.1-16.
Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, Sakarya, Sakarya Yayıncılık. 2012.
Artuğer, S. ve Çetinsöz B. (2014). “Destinasyon İmajı İle Destinasyon Kişiliği Arasındaki İlişkiyi Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”, İşletme Araştırmaları Dergisi, 6(1), s.366-384.
Aysen, E., Yaylı, A. ve Helvacı, E. (2012). “Üniversitelerin Marka Kişiliği Algılarının Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma”, İşletme Araştırmaları Dergisi, 4(4), s.182-204.
Barta, R., Lehmann, D. ve Singh, D. The Brand Personality Component Of Brand Goodwill: Some Antecedents And Consquences, (Editör: Aaker , David Ve Biel, Alexander, Brand Equity And Advertising), New Jersey, Lawrence Erlbaum Associates, 1993.
Beerlı, A., Meneses, G. ve Gil, S. (2007). “Self Congruity And Destinastion Choice”, Annals Of Tourism Research, 34(3), s.571-587.
Bilim, Y. ve Bilim M. (2014). “Does A Destination Have Personality? Personality And Image Issues Of A Destination”, Athens Journal Of Tourism, 1(2), s.121-134.
Blackston, M. Beyond Brand Personality: Building Brand Relationships, (Editör: Aaker, David ve Biel, Alexander, Brand Equity And Advertising), New Jersey, Lawrence Erlbaum Associates, 1993.
Bobalca, C., Gatej, C. ve Ciobanu, O. (2012). “Developing A Scale To Measure Customer Loyalty”, Procedia Economics And Finance, sayı: 3, s.623-628.
Chen, C. ve Phou, S. (2013). “A Closer Look At Destination: Image, Personality, Relationship And Loyalty”, Tourism Management, sayı: 36, s.269-278.
Chon, K. (1992). “Self Image-Destinastion Image Congruity”, Annals Of Tourism Research, 19(2), s.360-363.
Chu, S. ve Sung, Y. (2011). “Brand Personality Dimensions İn China”, Journal Of Marketing Communications, 17(3), s.163-181.
Cowart, K., Fox, G. ve Wilson, A. (2008) “A Structual Look At Consumer Innovativeness And Self Congruence İn New Product Purchases”, Psychology And Marketing, 25(12), s.1111-1130.
Crask, M. ve Laskey, H. (1990). “A Positioning-Based Decision Model For Selecting Advertising Messages”, Journal Of Advertising Research, 30(4), s.32-38.
Davıes, G., Chun, R. ve Da Silva, R. (2001). “The Personification Metaphor As A Measurement Approach For Corporate Reputation”, Corporate Reputation Review, 4(2), s.113-127.
De Moya, M. ve Jain, R. (2013). “When Tourists Are Your “Friends”: Exploring The Brand Personality Of Mexico And Brazil On Facebook”, Public Relations Review, sayı: 39, s.23-29.
Dıck, A. ve Basu, K. (1994). “Customer Loyalty: Toward An Integrated Conseptual Framework”, Journal Of The Academy Of Marketing Science, s.99-113.
Ekinci ,Y., Dawes, P. ve Massey, G. (2008). “An Extended Model Of The Antecedents And Consequences Of Consumer Satisfaction For Hospitality Services”, Europan Journal Of Marketing, 42(1-2), s.35-68.
Ekinci, Y. Ve Hosany, S. (2006). “Destination Personality: An Application Of Brand Personality To Tourism Destinations”, Journal Of Travel Research, 45(2), s.127-139.
Ekinci, Y. ve Riley, M. (2003). “An Investigation Of Self Concept: Actual And Ideal Self Congruence Compared İn The Context Of Service Evaluation”, Journal Of Retailing And Consumer Services, sayı: 10, s.201-214.
Ekinci, Y., Sırakaya-Türk, E. ve Baloğlu Ş. (2007). “Host Image And Destination Personality”, Tourism Analysis, sayı: 12, s.433-446.
Fazıo, R. ve Zanna, M. (1981). “Direct Experience And Attitude-Behavior Consistency”, Advances İn Experimental Social Pyschology, s.161-202.
Ferreandı, J., Florence, P. ve Falcy, S. (2000). “Aaker Brand Personality Scale İn French Context: A Replication And A Preliminary Test Of Its Validity”, Developments İn Marketing Science sayı: 23, s.7-13.
Fınn, A., Wang, L. ve Tema, F. (2009). “Attribute Perceptions, Customer Satisfaciton And Intention To Recommedn E-Services”, Journal Of Interactive Marketing, sayı:23, s.209-220.
Fournıer, S. (1998). “Consumer And Their Brands: Developing Relationship Theory İn Consumer Research”, Journal Of Consumer Research, sayı: 24, s.343-373.
Garnder, B. ve Levy, S. (1955). “The Product And The Brand”, Hardvard Business Review, 33(2), s.33-39.
Gilmore, George William. Animism, Boston, Marshall Jones, 1993.
Glynn, S. Ve Widjaja, T. (2015). “Private Label Personality: Applying Brand Personality To Private Label Brands”, The International Review Of Retail, Distrubiton And Consumer Research, 25(4), s.362-378.
Grubb, E. ve Grathwohl, H. (1967). “Consumer Self-Concept, Symbolism And Market Behaviour: A Theoritical Approach”, Journal Of Marketing, sayı: 31, s.22-77.
Hosany, S. ve Martin, D. (2012). “Self Image Congruence İn Consumer Behavior”, Journal Of Business Research, sayı: 65, s.685-691.
Hultman, M., Skarmeas, D., Oghazi, P. ve Beheshti, H. (2015). “Achiveing Tourist Loyalty Through Destinastion Personality Satisfaction And Identification”, Journal Of Business Research, sayı: 68, s.2227-2231.
Kamınakıs, K., Karantinou, K. ve Boukis, A. (2014). “The Mediating Role Of Self-Concept Discrepany İn Relationship Between Values And Personal Based Motivation Of Luxury Product Consumers”, Procedia-Social Behavioral Sciences, sayı: 148, s.619-624.
Kassarjıan, H. (1971). “Personality And Consumer Behavior: A Review”, Journal Of Marketing Research, sayı: 8, s.409-418.
Kastenholz, E. (2004). “Assessment And Role Of Destination-Self-Congruity”, Annals Of Tourism Research, 31(3), s.719-723.
Keller, K. Strategic Brand Management Building, Measuring And Management Brand Equity, New Jersey, Prentice Hall. 1998.
Kılıç, B. ve Sop, A. (2012). “Destination Personality, Self-Congruity And Loyalty”, Journal Of Hospitality Management And Tourism, 3(5), s.95-105.
Kım, K., Han, D. ve Park, S. (2001). “The Effect Of Brand Personality And Brand Identification On Brand Loyalty: Applying The Theory Of Social Identification”, Japanese Pyschological Research, 43(4), s.195-206.
Kım, S. ve Lehto, X. (2012). “Projected And Perceived Destination Brand Personalities: The Case Of South Korea”, Journal Of Travel Research, 52(1), s.117-130.
Kım, W. ve Malek, K. (2017). “ Effects Of Self Congruity And Destination Image On Destination Loyalty: The Role Of Cultural Differences”, Anatolia, 28(1), s.1-13.
Klabı, F. (2012). “The Predictive Power Of Destination-Personality-Congruity On Tourist Preference: A Global Approach To Destinastion Image Branding”, Leisure-Loisir, 36(3-4), s.309-331.
Kumar, V. ve Nayak Kumar, J. (2014). “The Role Of Self Congruity And Functional Congruity İn Influencing Tourists’ Post Visit Behavior”, Advances İn Hospitality And Tourism Research, 2(2), s.24-44.
Landon, L. (1974). “Self Concept, Ideal Self Concept And Consumer Purchase Intentions”, Journal Of Consumer Research, sayı: 1, s.44-51.
Levy, S. (1959). “Symbols For Sale”, Hardvard Business Review, sayı: 37, s.117-124.
Levy, S. (1985). “Dreams, Fairy Tales, Animals And Cars”, Psychology Marketing, 2(2), s.67-81.
Macıel, F., Da Rocha, A. ve Da Silva, J. (2013). “Brand Personality Of Global Quick-Service Restaurants İn Emerging And Developed Markets: A Comperative Study İn Brazil And U.S.”, Latin American Business Review, sayı: 14, s.139-161.
Martıneau, P. (1958). “The Personality Of The Retail Store”, Hardvard Business Review, 36(1), s.47-55.
Mccracken, G. (1989). “Who İs The Celebrity Endorser? Cultural Foundations Of The Endorsement Process”, Journal Of Consumer Research, 16(3), s.310-321.
Mıthen, S. ve Boyer, P. (1996), “Anthropomorphism And The Evolution Of Cognition”, The Journal Of Royal Anthropological Institute, 2(4), s.717-721.
Murphy, L., Moscardo, G. ve Benckendorff, P. (2007). “Using Brand Personality To Differentiate Regional Tourism Destinations”, Journal Of Travel Research, sayı: 46, s.5-14.
Ogılvy, David. On Advertising, New York, Crown Publishers Inc, 1983.
Olavarrıeta, S., Friedmann, R. ve Manzur, E. (2010). “Brand Personality İn Chlie: A Combined Emic-Etic Approach”, Estudios De Administracion, 17(1), s.25-50.
Opoku, R. (2009). “Mapping Destinastion Personality İn Cyberspace: An Evalutuion Of Country Web Sites Using Correspondence Analysis”, Journal Of Internet Commerce, sayı: 8, s.70-87.
Özer, Ö., Avcı, M. ve Karakuş, N. (2016). “A Study For The Evaluation Of Alternative Tourism Opportunities İn Fethiye Destination”, Journal Of Tourism And Gastronomy Studies, 4(1), s.21-26.
Özgüven, N. ve Karataş, E. (2010). “Genç Tüketicilerin Marka Kişiliği Algılamalarının Cinsiyete Göre Değerlendirilmesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(11), s.139-143.
Plummer, J. (1984). “How Personality Makes A Difference”, Journal Of Advertising Research, 24(6), s.27-31.
Sırgy, J. (1982). “Self-Concept İn Consumer Behaviour: A Critical Review”, Journal Of Consumer Research, 9(3), s.287-301.
Sırgy, J. ve Su, C. (2000). “Destination Image, Self-Congruity And Travel Behavior: Toward An Integrative Model”, Journal Of Travel Research, 38(4), s.340-352.
Sırgy, J. ve Su, C. (2000). “Destination Image, Self-Congruity And Travel Behavior: Toward An Integrative Model”, Journal Of Travel Research, 38(4), s.340-352.
Sırgy, J., Grewal, D., Berkman, H., Mangleburg, T., Park, J., Chon, K., Claiborne, B. ve Johar, S. (1997). “Assessing The Predictive Validity Of Two Methods Of Self-Image Congruence”, Journal Of The Academy Of Marketing Science, 25(3), s.229-241.
Sırgy, J., Johar, S. ve Claiborne, B. (1991). “ Self-Congruity Versus Functional Congruity: Predictors Of Consumer Behavior”, Journal Of The Academy Of Marketing Science, 19(4), s.363-375.
Sung, Y. ve Tinkham, S. (2005). “Brand Personality Structures İn The United States And Korea: Common And Culture-Spesific Factors”, Journal Of Consumer Psychology, 15(4), s.334-350.
Suphellen, M. ve Gronhaug, K. (2003). “Building Foreign Brand Personalities İn Russia: The Moderating Effect Of Consumer Ethnocentrism”, International Journal Of Advertising, sayı: 22, s.203-226.
Şahin, Ş. ve Baloğlu, Ş. (2011). “Brand Personality And Destination Image Of İstanbul”, Anatolia-An International Journal Of Tourism And Hospitality Research, 22(1), s.69-88.
Uşaklı, A. ve Baloğlu, Ş. (2011). “Brand Personality Of Tourism Destinastions: An Application Of Self-Congruity Theory”, Tourism Management, sayı: 32, s.114-127.
Üner, M., Armutlu, C. ve Güçer E. (2013). “Self-Congruity Influence On Tourist Behavior: Repeat Visitors Versus Non-Visitors And First-Time Visitors”, İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(4), s.6-19.
Wang, X., Yang, Z. ve Liu, N. (2009). “The Impacts Of Brand Personality And Congruity On Purchase Intention: Evidence From The Chinese Mainland's Automobile Market”, Journal Of Global Marketing, sayı: 22, s.199-215.
Xıe, K. ve Lee, J. (2013). “Toward The Perspective Of Destination Image And Destinastion Personality: The Case Of Beijing”, Journal Of Travel & Tourism Marketing, sayı: 30, s.538-556.
Yamane, T. Temel Örnekleme Yöntemleri, (Çev. A. Esin, C. Aydın, A. Bakır Ve E. Gürbüzsel), İstanbul, Literatür Yayıncılık, 2010.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.